Andra Nikolić je bio srpski pravnik, književnik, istoričar književnosti i političar. U toku svoje bogate karijere bio je ministar prosvete, ministar inostranih poslova, ministar pravde i državni savetnik, dok je pred kraj svoje političke karijere izabran za predsednika Narodne skupštine, kojom je predsedavao do kraja života.
Rođen je 5. oktobra 1853. godine. Njegovo školovanje bilo je teško jer je rano ostao bez oca, a trogodišnju osnovnu školu, gimnaziju i Pravni fakultet završio je u Beogradu. Za vreme školovanja priključio se socijalističkom omladinskom pokretu Svetozara Markovića. Radio je kao praktikant u državnoj štampariji, nakon čega je bio advokatski pisar, a zatim i redovni profesor u Čačku. Foto: FotoMagacin Antikvarneknjige.com

Politička karijera

Na početku svoje političke karijere, 1881. godine, priključio se Narodnoj stranci i vrlo brzo postao član Glavnog odbora. Bio je jedan od najvećih radikalnih intelektualaca i govornika zbog čega je, nakon Timočke bune 1883. godine, bio zatvoren. Međutim, iako oslobođen optužbi, ostao je bez državne službe.
Zajedno sa Stojanom Protićem i Jovanom Đajom osnovao je prvi radikalni list “Odjek”, u to vreme glasilo smatrano glavnim tumačem opozicije. Govorio je nemački, engleski, francuski i ruski jezik, a u Prvoj muškoj beogradskoj gimnaziji je predavao srpski jezik i književnost.
Imao je impresivnu političku karijeru. Tokom 1887. godine bio je sekretar ministarstva prosvete, a postavljen je i za poslanika u Narodnoj skupštini. U periodu od 1890. godine do 1909. godine bio je ministar prosvete, ministar inostranih poslova i ministar pravde, u vladama Save Grujića, Nikole Pašića, i Lazara Dokića. Veliki doprinos dao je kao ministar prosvete sprovodeći na toj funkciji transformaciju Velike škole u Univerzitet u Beogradu.

Početkom 20 veka Nikolić je bio poslanik u Parizu, a neposredno pred Prvi svetski rat deo radikalnog uticajnog trojstva koje su pored njega činili Lazar Paču i Stojan Protić. Pred kraj svoje političke karijere postavljen je za predsednika Narodne skupštine sve do 1918.godine, kada se zbog bolesti sa ove funkcije povukao.

Književni radovi

Osim pravom i politikom, bavio se i književnošću. Svoje književne radove Nikolić je slao u prestižne časopise tog vremena kao što su “Otadžbina”, “Rad”, “Delo”, “Odjek” i “Samouprava”. Kao vrsni poznavalac srpskog jezika bio je i profesor na Velikoj školi, a svoj talenat je pokazao i u književnoj kritici.
Andra Nikolić je nakon kraće bolesti preminuo 28. Septembra 1918. godine u Parizu, a njegovi posmrtni ostaci su 1926. godine preneti u Beograd. Sahranjen je uz počasti u blizini Crkve Svetog Nikole na Novom groblju.